[zaloguj się]
[pdf]

OBLIGATOR (1) sb m

Fleksja

I sg oblig(a)tor(e)m.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Człowiek zobowiązany do czegoś [obligator Łac śr]:
Zwrot: »[kogo] uczynić sobie obligatorem«: wḿ ztego content bedziess aim mu wḿ wiecey checi y łaski pokazuiesz obrazonym bendąc wiec in rebus eius dubys tym go wḿ in futurum vczyniszsobie obligatorem. ActReg 116.

Cf OBLIGAT

DDJ