« Poprzednie hasło: OBLUBIEŃCA | Następne hasło: OBLUBIĘŃCZY » |
OBLUBIEŃCOW (9) ai
Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w oblubieniec).
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | oblubi(e)ńcow | n | N | oblubieńcow(e) |
G | oblubieńcowego | G | |||
A | A | oblubi(e)ńcow |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | oblubi(e)ńcowi |
subst | oblubieńcow(e) |
sg m N (praed) oblubi(e)ńcow (2) CzechEp, WujNT. ◊ m G oblubieńcowego (1). ◊ n N oblubieńcow(e) (1). ◊ A (attrib) oblubi(e)ńcow (1) BudBib. ◊ pl N m pers oblubi(e)ńcowi (3). subst oblubieńcow(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
»przyjaciel oblubieńcow« = amicus sponsi (4): CzechEp 305; przyiaćiel oblubieńcow ktory ſtoi á ſłucha go/ wielce ſię weſeli [...] dla głoſu oblubieńcowego. WujNT Ioann 3/29, Ioann 3/29, s. 36 marg.
»synowie oblubieńcowi« = filii sponsi Vulg (2): Y rzekł im Iezus: Izáż mogą ſynowie Oblubieńcowi żáłoſni być poty poki przy nich ieſt oblubieniec Leop Matth 9/15; WujNT Luc 5/34.
Cf OBLUBIĘŃCZY
DDJ