[zaloguj się]
[pdf]

OBLUBIEŃCOW (9) ai

Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w oblubieniec).

Fleksja
sg
mNoblubi(e)ńcow nNoblubieńcow(e)
Goblubieńcowego G
A Aoblubi(e)ńcow
pl
N m pers oblubi(e)ńcowi
subst oblubieńcow(e)

sg m N (praed) oblubi(e)ńcow (2) CzechEp, WujNT. ◊ m G oblubieńcowego (1). ◊ n N oblubieńcow(e) (1). ◊ A (attrib) oblubi(e)ńcow (1) BudBib. ◊ pl N m pers oblubi(e)ńcowi (3). subst oblubieńcow(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Przymiotnik od „oblubieniec” ‘pan młody, narzeczony’; odnoszący się do oblubieńca (9): BibRadz I 351 marg; Ale ieſliſz głoſu moiego nie vſłuchaćie/ ábyśćie służyli Krolowi Bábilońſkiemu/ wygłádzę głos weſoły y wdzięcżny/ głos oblubieńcow y oblubienice [vocem sponsi et vocem sponsae] z miaſt Iudſkich BudBib Bar 2/20; WujNT Ioann 3/29.
Wyrażenia: »bostwo oblubieńcowe« (1): Boſtwo oblubieńcowe było zakrythe pod płaſzczem ćiáłá náſzego. BibRadz I 351 marg.

»przyjaciel oblubieńcow« = amicus sponsi (4): CzechEp 305; przyiaćiel oblubieńcow ktory ſtoi á ſłucha go/ wielce ſię weſeli [...] dla głoſu oblubieńcowego. WujNT Ioann 3/29, Ioann 3/29, s. 36 marg.

»synowie oblubieńcowi« = filii sponsi Vulg (2): Y rzekł im Iezus: Izáż mogą ſynowie Oblubieńcowi żáłoſni być poty poki przy nich ieſt oblubieniec Leop Matth 9/15; WujNT Luc 5/34.

Cf OBLUBIĘŃCZY

DDJ