« Poprzednie hasło: OBŁOCZEDLNIA | Następne hasło: [OBŁOCZENIE] » |
OBŁOCZEK (17) sb m
Oba o oraz e jasne.
sg | pl | |
---|---|---|
N | obłoczek | obłoczki |
G | obłoczku | |
A | obłoczek |
sg N obłoczek (11). ◊ G obłoczku (1). ◊ A obłoczek (4). ◊ pl N obłoczki (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.
- 1. Deminutivum od „obłok” (7)
- 2. Zawiesina, zmętnienie w moczu (10)
W porównaniach (1): Oto máluczki obłoczek iáko dłoń człowiecza wyſtępuie zmorzá [Ecce nubes parva sicut vola viri ascendit e mari] BibRadz 3.Reg 18/44; [Bo iáko chmurká álbo obłocżek máły y śrzod biáłá dniá ſłońce ludźiom záſłoni/ iż go vyrzeć nie mogą: Ták ten ćiemny obłok ćieleſnego rozumienia o kroleſtwie iego záſłániał im ocży/ áby nie zrozumieli piſmá świętego GrzegŻarnPos 1597 200v].
W charakterystycznych połączeniach: obłoczek maluczki, mały, nadobny.
W porównaniu (1): Gdy cżłowiek zdrowy albo ten ktori z niemoczy zmaga: zoſtawi vrinę w ſkleniczy lekarzkiey/ po godzinie vſtogi ſie w oney vrinie na dnie iakoby iaki Obłocżek na dnie miąſſzy/ á ku wierzchu cienki iakoby kregiel FalZioł V 9v.
JB