[zaloguj się]
[pdf]

OBOŹNIA (1) sb f

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w oboźny), a prawdopodobnie pochylone (tak w -nia).

Fleksja
sg pl
N oboźniå oboźnie
G oboźniej
A oboźnią

[sg N oboźniå. ◊ G oboźniej. ◊ A oboźnią.] ◊ pl N oboźnie.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pomieszczenie dla wozów i koni: Zbierał ſie tedy ná wozy y ná iezdne/ y miał thyſiąc y cżterzy ſtá wozow/ y dwánaśćie tyſięcy iezdnych: y rozłożył ie po mieśćiech/ gdzie były oboźnie iego [et fecit eos esse in urbibus quadrigarum; kędy wozy chowano BibRadz; in urbibus curruum PolAnt] Leop 2.Par 1/14; [Niedaleko tejże stajniej, przy murze, jest oboźnia drzewiana niewielka, w słupy a w dyle zbudowana, pobita dranicami. Podle tej oboźniej [...] jest wieża miernej wysokości LustrPom 201].
[Szereg: »oboźnia i komora«: Na tymże też przygródku [pan siradzki] dał zbudować oboźnią i komory dla schowania słodu, wiązaną w słupy LustrWpol I 90.]

JR