[zaloguj się]
[pdf]

OBRAŹCA (2) sb m

o oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
sg
N obråźca
A obråźcę

sg N obråźca (1). ◊ A obråźcę (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Ten, kto działa na szkodę, przyczynia się do osłabienia [czego] (1): Ieſliby który z onych namieſtnikow nietáką posługę w ten cżás [wojny] vcżynił/ iáką Rzecżypoſpolitey powinien/ niechay będźie mian zá obraźcę Rzecżypoſpolitey [contra rempublicam ſecisse iudicandus]/ á wedle vſtáwy niechay będźie karan. ModrzBaz 120v.
2. Ten, kto uwłacza czemu, znieważa co (1):
Wyrażenie: »obraźca majestatu krolewskiego« (1): táki káżdy [heretyk] przez náſzé Stároſty [...] iáko obraźcá Máieſtatu Królewſkiégo [velut regiae Maiestatis oſfensor JanStat 260]/ ma bydź poiman/ y co zaſłużył ma bydź karan. SarnStat 218.

DD