[zaloguj się]
[pdf]

OBRĄBAĆ (1) vb pf i impf

pf, [impf praes].

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-); a jasne.

Fleksja
inf obrąbać, obrębać
indicativus
praes i fut
sg
1 obrąbåm

inf obrąbać, [obrębać]. ◊ [praes 1 sg obrąbåm.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w. s.v. obrąbić.

1. Obciąć, wyciąć [co]:
Zwrot: »wkoło obrąbać«: [wojewoda wołoski] chcąc pokázáć ſwoię Litość nád vbogimi, by nie pozdycháli Od głodu, kazał wſzyſtkich, pod czás źimy, w láśiech Ná ſtaw zágnáć, y wkoło lód o nich obrąbáć, Ze rázem do iednego wſzyſcy potonęli. CiekPotr 23.
a. [Przyciąć zbędne gałęzie [co]: ktore [drzewa] gdy wzroſtą ku przerzecżoney wyſokośći/ tedy ie obrębać Cresc 1571 501.]
2. [Osłaniać coś za pomocą zrąbanych drzew, obwarowywać: Obrąbam/ praemunio. Volck Nnn4.]

Formacje współrdzenne cf RĄBAĆ.

Cf OBRĄBANIE, OBRĄBANY

DJ