[zaloguj się]
[pdf]

OBRĘBOWAĆ (2) vb impſ

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz -ować); a jasne.

Fleksja
inf obrębować
indicativus
sg pl
1 obrębuję
3 obrębują

inf obrębować (1). ◊ praes 1 sg obrębuję (1). ◊ [3 pl obrębują. ◊ part praes act obrębując.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn) s.v. obrąbić.

1. Rąbiąc obcinać coś; circumsecare Calep; abondare, (am-, de-, op- per)putare, (at-, per)tondere, castrare, circumcidere, coinquire, decacuminare, decerpere, declavare, dedolare, delumbare, (de)truncare, enodare, pampinare, stringere, surculare Cn (1): Circunseco – Ocziaſsuię. obrebuię. Calep 199a.

[obrębować co [= co jest odcinane]: Gdźie przy gáiu álbo między láſmi tám kśiężycá Máiá álbo Cżerwcá obrębuią máłe gáłązki z drzew Cresc 1571 160.

obrębować co [= z czego jest odcinane]: Zároſle role maſz tedy [księżyca czerwca] wykopywáć drzewá wykorzeniáiąc/ ábo wielkie obrębuiąc dla poſchnienia. Cresc 1571 693.]

2. Rąbiąc uwalniać od czegoś, co ściśle przylega dookoła [co] (1): Młynarz gdy iuż roſtop przyydźie/ tedy ma obrębowáć v vpuſty pale/ áby lod tego nie podnośił GostGosp 60.
3. [Wykonywać rodzaj ogrodzenia, zasieków ze zrąbanych drzew [czym]: Iż rozmaite oprawy około zamkow a miast czynią niektorzy, obrembują drzewem, izbicami, drudzy murem, trzeci ziemią, to jest wały. UstWojsk sprzed 1561/313.]

Formacje współrdzenne cf RĄBAĆ.

Cf [OBRĘBOWANIE], [OBRĘBOWANY]

DJ