[zaloguj się]
[pdf]

OBROCZEK (2) sb m

Oba o jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja
sg
N obroczek
A obroczek

sg N obroczek (1). ◊ A obroczek (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dem. od „obrok” ‘dzienny wikt, utrzymanie’ (2):
Zwrot: »odłożyć [komu] obroczek na żywność« (1): Wſádzon záſię Ieremiaſz do inego więzyenia/ y odłożono mu obrocżek máły ná żywność káżdy dzyeń krom warzey. BielKron 95.
Wyrażenie: »obroczek mały« [szyk 1:1] (2): BielKron 95; Attenuatus victus, Podnieſienie korytá/ máły obroczek. Mącz 449a.

DJ