[zaloguj się]

OBTRACIĆ (1) vb pſ

Fleksja

inf obtracić.

stp, Cn, Linde brak.

Utracić, przestać mieć [kogo]: Y iąl żalowatz [szatan] iż náń [na Chrystusa] żydy pobudzil/ bo oyce ſwięté iuż obtracitz muſil. OpecŻyw 150v.

Formacje współrdzenne cf TRACIĆ.

DJ