[zaloguj się]
[pdf]

OBUCH (3) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N obuch
I obuch(e)m obuchami

sg N obuch (1). ◊ I obuch(e)m (1). ◊ pl I obuchami (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XIX w.

Szersza, tępa część siekiery lub topora służąca do wbijania, tłuczenia; pars securis aversa, caput securis Cn (3): dal Lithwynowy [...] pyotrek mali yeden theſſ ſthowarziſthwa thego szyekyerka wglową obuchem thak aſch vczyekl LibMal 1547/129v; RejZwierz 143; [Volck Nnn4v].
Szereg: »obuch i młot« (1): Ozdobę domu twego/ koſztowné roboty Obuchámi potłukli y twárdémi młoty [securi et ascia deiecerunt eam Vulg Ps 73/6]. KochPs 109.
[W przen:
Zwrot: »obuchem [na kogo] dmuchać«: sera mu jeść dali, Aby gryzł, milcząc, srodze rozkazali. On je, nie jedząc, a znienagła żucha, Bo jeden, stojąc, obuchem nań dmucha. Ortwin(?)Erot 80.]

JR