« Poprzednie hasło: OBWAROWAĆ | Następne hasło: OBWAROWAN » |
OBWAROWAĆ SIĘ (9) vb pf
się (7), sie (2).
Oba o oraz a jasne.
inf | obwarować się |
---|
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | był się obwarowåł |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | m pers | by się obwarowali | |
f | by się obwarowała | m an | ||
n | by się obwarowało | subst | by się obwarowały |
con praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | f | by się była obwarowała |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | obwarowało się | |||||
inne formy | ||||||
praet 3 pl - obwarowali się |
inf obwarować się (1). ◊ praet 3 pl obwarowali się (1). ◊ plusq 3 sg m był się obwarowåł (1). ◊ con 3 sg f by się obwarowała (1). n by się obwarowało (1). ◊ 3 pl m pers by się obwarowali (1). subst by się obwarowały (1). ◊ con praet 3 sg f by się była obwarowała (1). ◊ impers praet obwarowało się (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
obwarować się przeciw czemu (2): niechayby ſobie lekárſtwá gotowáły [dziatki małe]/ ktoremiby ſię obwárowáć mogły przećiwko przenágábániu Cżártá/ ćiáłá/ y tego świátá. ModrzBaz 11v,101.
»zewsząd się obwarować« (1): A ten vmyſł/ który w nim to wſzytko ſpráwował/ Ták ſye był dobrze cnotą zewſząd obwárował: Ze go żadna fortuná nigdy nie pożyłá KochTarn 74.
Ze zdaniem podmiotowym [czym] (1): ktorym [prawem kościelnym] ſię obwárowáło/ áby nic ná Synodziech bez wiádomośći Rzjmſkiego Biſkupa ważnego y mocnego nie było. SkarJedn 128.
Formacje współrdzenne cf WAROWAĆ.
JR