[zaloguj się]
[pdf]

OCIOSAĆ (2) vb pf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-); drugie o oraz a jasne.

Fleksja
inf ociosać
imperativus
sg
2 ociesz

inf ociosać (1). ◊ [imp 2 sg ociesz.] ◊ part praet act ociosåwszy (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. ciosać, Linde XVI w. s.v. ociesać.

Nadać kształt za pomocą topora, siekiery lub dłuta, odciąć części naokoło, obrąbać; abradere, destringere Mącz; asciare, dolare Cn (2): Mącz 421c; [biegły budownik] wprzod gáłęźi okrzeſze/ potym ſkorę obija/ á nákoniec pod ſznur ſztáchuie/ y ćieſze: á oćioſawſzy heblem oſtátek głádźi. CzechRozm 235v.

[ociosać co komu [= sobie]: Oćieſz ſobie dwie tablicy kámienne[Praecide ... tibi duas tabulas lapideas] Leop 1577 Ex 34/1 (Linde).]

Formacje współrdzenne cf CIOSAĆ.

Cf OCIOSANIE, OCIOSANY

OD