Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OCZYŚCIANIE

Następne hasło: OCZYŚCIĆ »

OCZYŚCICIEL (2) sb m

o jasne; w przypadkach zależnych e jasne.

Fleksja

	sg
D	oczyścicielowi
I	oczyścicielem

sg D oczyścicielowi (1). ◊ I oczyścicielem (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

1. [Ten, kto uwalnia od tego co zbędne, szkodliwe, błędne]
2. Ten, kto uwalnia od zła moralnego, grzechu (2)

1. [Ten, kto uwalnia od tego co zbędne, szkodliwe, błędne [czego [= z czego jest usuwane] od czego]: Pan Chriſtus nie ieſt Zakonodawcą/ ále ieſt Zakonu tego Bożego tłumácżem y obrońcą/ y od wſzech obłędliwych wykładow ocżyśćićielem. BudUrzęd 42.]

2. Ten, kto uwalnia od zła moralnego, grzechu; lustrator Cn [czyj] (2): GDy Iudáſs wyſſedl precż/ rzékl mily Iezus/ Iuż ieſt oſwietzon ſyn cżlowiecży/ iakoby chciál rzétz: Iuż wyſſedl ſyn ciemnoſci/ a zoſtali ſami cżyſci z ſwym ocżyſcicielem. OpecŻyw 95, 97.