[zaloguj się]
[pdf]

ODĘCIE (2) sb n

o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N odęcié
G odęciå
A odęci(e)
I odęcim

sg N odęcié (1). ◊ G odęciå (1). ◊ [A odęci(e). ◊ I odęcim.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Wzdęcie brzucha wskutek nagromadzenia się gazów (2): co narychléy okaże żołądek/ ieſli dobrze trawi/ ielli rzygánia/ brzydkośći/ przeléwánia/ odęćia/ párćia/ ſzczkánia/ dymów żadnych nie ma Oczko 25, 21v; [ex nimia ventris tumefactione {odeczim} Glosy II 79/2].
2. [Opuchlizna: gdy [koń] ná nodze będźie miał tákowe odęćie iákoby nábiegłość nieiáką Cresc 1571 526.]

Synonim: opuchlina.

Cf ODĄĆ, ODĄĆ SIĘ, ODĘTOŚĆ

MM