[zaloguj się]
[pdf]

[ODMIŁOWAĆ vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w od- oraz miłować); a jasne.

Fleksja
inf odmiłować
praet
sg
2 f -ś odmiłowała

inf odmiłować. ◊ praet 2 sg f -ś odmiłowała.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

1. Odwzajemnić się miłością [kogo]: Vmiłował ćiebie Pan Bog/ przed ſtworzenim ſwiátá: vmiłował przy ſtworzeniu/ przy odkupieniu/ y przy poſwiącaniu: niebędzieſzże chćiał odmiłowáć tákiego miłoſniká twego? HerbNauka K5 (Linde).
2. Spowodować, żeby ktoś przestał kogoś kochać [kogo]:
Szereg: »odwabić a odmiłować«: Małoż ieſzcże ná tym maſz żeś mi odwabiłá á odmiłowáłá mężá [quod praeripueris maritum mihi]/ ieſzcże chceſz y pokrzyk ſyná mego odiąć? Leop Gen 30/15 (Linde).

Formacje współrdzenne cf MIŁOWAĆ.

Cf [ODMIŁOWANIE]]

FP