[zaloguj się]
[pdf]

ODMIOT (2) sb m

Oba o jasne.

Fleksja
sg
N odmiot
G odmiotu

sg [N odmiot.] ◊ G odmiotu (2).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Odrzucenie (2): [odmiot/ Repulsa. Volck Ooo2.]
Przen: Zlekceważenie, wzgarda (2):
Zwrot: »odmiot odnosić« [w tym: czego (1), w czym (1)] (2): Dałeś mu/ czego prágnął: á oczkolwiek prośił/ W żadnéy rzeczy odmiotu nigdy nie odnośił. KochPs 29; gdy ćię ocż proſzę/ Modlitwy ſwey odmiotu niech nie odnoſzę. RybGęśli D2v.

MP