[zaloguj się]
[pdf]

ODNOSICIEL (2) sb m

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w od-), drugie o jasne; -ciél, [-ciel-].

Fleksja
sg
N odnosiciél
A odnosiciela

sg N odnosiciél (2). ◊ [A odnosiciela.]

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Ten, kto zanosi coś w określone miejsce [czego] (1): Odnośićiél pieniędzy, támże. [cf ODnośić té pieniądze Deputat ieden piérwſzą ratę/ á drugi/ drugą ratę ma bydź powinien do Lwowá: y tám ie [...] Piſárzowi oddáwáć Polnemu 363]. SarnStat 428.
2. Ten, kto przynosi wiadomość (1): Relator Odnośiciel/ Oznaymiciel. Mącz 124c.
a. [Oskarżyciel, denuncjator [czego]: A gdy przyiáchał Krol do Krákowá/ pogniewał ſię z Krolową Iádwigą/ o podeyrzenie wyſtępku w małżeńſtwie/ [...] ále to Pánowie łágodną rádą vhámowáli/ á iżby Krol tákich ſzkárádych á niepewnych rzeczy odnośicielá wydał/ vśilnie nácieráli StryjKron 481.]

Synonim: 2. oznajmiciel.

LWil