[zaloguj się]
[pdf]

ODNOSIĆ SIĘ (19) vb impf

Zawsze sie.

Oba o jasne.

Fleksja
inf odnosić sie
indicativus
praes
sg pl
1 odnosimy sie
3 odnosi sie
imperativus
sg pl
1 odnośmy sie
2 odnoś sie
conditionalis
sg pl
1 m m pers bychmy sie odnosili
3 m by sie odnosił m pers by sie odnosili
n subst by sie odnosiły

inf odnosić sie (5). ◊ praes 3 sg odnosi sie (2). ◊ 1 pl odnosimy sie (1). ◊ imp 2 sg odnoś sie (2). ◊ 1 pl odnośmy sie (1). ◊ con 3 sg m by sie odnosił (2). ◊ 1 pl m pers bychmy sie odnosili (2). ◊ 3 pl m pers by sie odnosili (1). subst by sie odnosiły (1). ◊ part praes act odnosząc sie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w. s.v. odnieść.

Odstępować, sprzeniewierzać się, przestawać postępować zgodnie z jakimiś zasadami; przen [w tym: od kogo (Boga) (7), od czego (11)] (19): LubPs cc marg; Ale ty iedno moy miły Rycerzu Krześćiáńſki/ chceſzli ſthale ſtać w boiu ſwoim/ nic ſie nie odnoś od ſzcżyrych ſłow á od náuki ſwiętey Páná ſwego RejPos A5v; A ták vcżcie ſie nędne [!] białe głowy thego/ áby ſpráwy wáſze/ poſtáwy wáſze/ y wſzytki poſtępki wáſze/ nic ſie nie odnośiły od cnotliwych powinności wáſzych RejPos 322v, 38, 225, 316, 319v; RejZwierc 43, 85.

odnosić się za czym (5): A ták ſtoymyſz iedno mocno przy nim/ á nie odnoſmy ſie zá tymi márnymi wymyſły ſwiátá tego RejAp 83; aby tylko iedno iemu ſámemu iednemu ſłużył/ á nie odnośił ſie od niego/ áni myſlą/ áni rozdwoionym ſercem ſwym/ zá obłudnoſciámi ſwiátá tego. RejPos 217v; Słuchayże [...] vpominánia Páná twoiego/ á nie odnoś ſie áni ná lewo áni ná práwo od niego/ zá tymi omylnemi rádámi/ s ktorych cie tu Pan przeſtrzegáć racży RejPos 262v, 64, 175v.

W charakterystycznych połączeniach: odnosić się od Pana (Boga) (2); odnosić się od (świętej) nauki (2), od powinności, od prawdy słowa bożego, od przystojności, od sprawiedliwości, od świętego krolestwa, od wolej; odnosić się z nadziejami; odnosić się za marnościami, za obłudnościami, za radami, za wymysły (2) świata tego.

Zwroty: »daleko (a. co dzień to dalej) się odnosić« (2): RejPos 285; gdy ono ziednánie z Bogiem niſzcżymy/ znowu cżęſto grzeſząc/ á co dzień to dáłey [!] ſie od Páná Bogá odnoſząc KarnNap C3.

»gdzie indziej się odnosić« (1): ábyſmy ieſzcże nie mieli wierzyć iemu/ á gdzie indziey ſie z nádzyeiámi ſwemi odnośić od niego RejPos 128.

»nie odnosić się na żadną stronę« (1): á pilnie ſłuchay/ á nie odnoś ſie ná żadną ſtronę od ſwięthey náuki iego RejPos 9.

Szereg: »odnosić się abo odwodzić« (1): roſpomni ſie/ co to ieſt [...] nie dáć ſie/ áni ſtráchowi [...] áni dobrodzieiſtwu/ [...] ábyś ſie miał odnośić ábo odwodzić od tego Páná ſwego. RejPos 40v.

Formacje współrdzenne cf NIEŚĆ.

LWil