[zaloguj się]
[pdf]

ODPARCIE (6) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a jasne.

Fleksja
sg
G odparciå
D odparciu
A odparci(e)

sg G odparciå (4). ◊ D odparciu (1). ◊ A odparci(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. odeprzeć.

1. Powstrzymanie najazdu nieprzyjacielskiego, obrona, opór (5):
Wyrażenia: »odparcie gwałtu« (1): Ruſzyli ſię byli tegoż Roku Pánowie y Rycerſtwo Litewſkie ochotnie ná odpárcie Moſkiewſkiego gwałtu StryjKron 782.

»odparcie mocy (G a. D)« (1): trzebá tu iednemu być coby thy roznice [...] vſpokoił/ zwłáſzcża ty záburzenia chłopſkie/ kthore ſie cżęſto okázuią/ tákież o thy roznośći w wierze Krześćiáńſkiey/ theż dla odpárćia mocy Tureckiey BielKron 209v.

Wyrażenie przyimkowe: »bez żadnego odparcia« [szyk 2:1] (3): popalił y popuſtoſzył kſięſtwo Opolſkie áż do Koźla y Ráćiborza bez żadnego odpárćia BielKron 363v, 371, 394v.
2. Przeciwstawienie się czyjemuś zdaniu [czego a. czemu] (1): Przełożeni przywodzą przykłády Micheaſzá y Vriaſzá ſyná Semeiego ku odpárćiu ſrogośći kápłanow y Prorokow. BibRadz Ier 26 arg.

Cf NIEODPARCIE, 1. ODEPRZEĆ

MM