Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZJUSZENIE

Następne hasło: (ROZJUSZYĆ) »

ROZJUSZONY (2) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja

sg
m	N	rozjuszony	n	N
m	G		n	G	rozjuszon(e)go

sg m N rozjuszony (1). ◊ n G rozjuszon(e)go (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w. s.v. rozjuszyć.

Znaczenia

1.[Rozzłoszczony, rozgniewany]
2. Podniecony, ogarnięty zapałem (1)
3.Rozprowadzony w płynie, tu: przygotowany w postaci naparu

1.[Rozzłoszczony, rozgniewany; rabidus, rabiosus Cn [czym]: On [Dacjan] tymi ſłowy roziuſzony/ znowu kazał go [św. Wincentego] ná krzyżu záwieśić/ y ná ony pirwsze rány ogniſte żeláza przykłádáć. SkarŻyw 72.]

2. Podniecony, ogarnięty zapałem (1):

Wyrażenie: »w Bogu rozjuszony« (1): Potym [św. Bonifacjusz] bárzo w Bogu roziuſzony do náwrocenia Pogáńſtwá [...] Arcybiſkupem Pogańſkim poświęcony ieſt SkarŻyw 575.

3.Rozprowadzony w płynie, tu: przygotowany w postaci naparu: Też Emoroidy wywodzy gdi przyłożyſz tego ziela [trędownika] roziuſzonego w możdżerzu ſthłukſzy na koniecz ielita. FalZioł I 54c [idem] [SpiczZioł 36 (Linde)].