![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [ODROSŁKA] | Następne hasło: ODROST » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ODROSŁY (2) part praet act
Oba o jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| f | A | odroślą |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | odrosł(e) |
sg f A odroślą (1). ◊ pl N subst odrosł(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. odrosnąć.
Znaczenia
- 1. Który urósł dość wysoko (1)
- 2. Wyrosły z korzenia (1)
- 3. [Który rosnąc znalazł się daleko od czegoś]
1. Który urósł dość wysoko (1): Acz mi miodu Podolſkié páśieki nie dáią [...]: Ani bogáté ſtádá owiec niezliczonych Strzygą odroſłą trawę po górach źielonych KochPieś 37.
2. Wyrosły z korzenia [od czego] (1): Traduces – Odrosłe latoroſli młode ozd [lege: od] winnaktore przegiętę wgrubi, korzen puſcziwſzi rodzą. Calep 1076b.
3. [Który rosnąc znalazł się daleko od czegoś [od czego]: Bo inácżey cżęśći onego drzewá iuż od korzenia dáleko odroſłe/ nie mogłyby ożywiáne być/ áni śię przemieniáć w iſtność drzewá. Cresc 1571 53.]
Cf ODROŚĆ
MP, RS