[zaloguj się]
[pdf]

ODSTAĆ SIĘ (4) vb pf

Fleksja

inf odstać sie (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) – XVIII w.

Przestać być, wrócić do dawnego stanu (o tym, co się stało) (4): A kiedy ſie ktora rzecż/ niemoże iuż odſtać Czos działać iedno panu/ ża wſzytko dziękować RejJóz B7.
Przysłowie (3): Mącz 55c; práwo poſpolite [...] złocżyńce/ nie prze grzech przeſzły karze/ (bo tho iuż prożno/ ponieważ czo ſie sſtháło/ odſtháć ſie niemoże) ále dla przyſzłego cżáſu/ práwo to cżyni GórnDworz Ff2; PaprPan Ff4; [Dobrodźieyſtwo rzecz máteriálna nie ieſt/ ále vczynek/ który gdy ſie ſtanie/ odſtáć ſie niemoże SenekaGórn 269 (Linde)].

Formacje współrdzenne cf STAĆ.

LWil