[zaloguj się]
[pdf]

ODSTAWIAĆ (3) vb impf

o jasne; -sta- (2) Mącz, BudNT, -stå- (1) CzechRozm.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 odstawiåm
3 odstawiå odstawiåcie
praet
sg
3 m odstawiåł

praes 1 sg odstawiåm (1). ◊ 3 sg odstawiå (1). ◊ 3 pl odstawiåcie (1). ◊ [praet 3 sg m odstawiåł.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w. s.v. odstawić.

1. Odkładać, stawiać na inne miejsce (2): Removeo, Odeymuyę ná ſtronę/ odſtáwiam/ odrzucam. Mącz 234d.
Przen: Wykluczać [kogo od czego] (1): iż ſie ták doſtátecżnie pocżęćie iey z duchá świętego [...] opiſuie/ tedy to ſámo Iozeffá od pocżęćia y płodu onego świętego odſtawia CzechRozm 161v.
[Zwrot: »na stronę odstawiać«: A záiſte nie bez przycżyny iy [List św. Pawia do Żydow] on święty zbor [pierwsi chrześcijanie] ná ſtrone odſtáwiał. BudArt L6.]
2. Nie stosować się do czegoś, zaniedbywać [co] (1): odſtáwiaćie przykázanie Boże [relinquentes mandatum Dei]/ ábyśćie vſtáwę wáſzę záchowáli. BudNT Mar 7/8.

Formacje współrdzenne cf STAĆ.

LWil