[zaloguj się]
[pdf]

ODSTĘPNY (3) ai

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
pl
N m pers odstępni
G odstępnych
A subst odstępn(e)

pl N m pers odstępni (1). ◊ G odstępnych (1). ◊ A subst odstępn(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Taki, który wyłamał się z jakiejś wspólnoty, obowiązku wierności (3): kiedy to mamy w Piſmie S. iż Diabeł niebył ſtałym w prawdźie/ tedyć śie y to pokázuie/ iż drudzy odſtępni Angiolowie od pocżątku ſwego/ łáſką obdárzeni byli. KuczbKat 20.
a. Taki, który złamał nakazy boskie (2): [Pan Bóg] ty niewdzięcżne y odſtępne Narody potráći/ y oſadzi ſwoię winnicę innemi SkarJedn 384.
α. W funkcji rzeczownika (1):
Szereg: »odstępny i nieposłuszny« (1): Tę rozgę chowáć w ſkrzyni kazał P. Bog/ ná pámiątkę odſtępnych y niepoſłuſznych: áby vſtáły ná kápłany ſzemránia y zazdrośći ich. SkarŻyw 493.

Synonim: a. nieposłuszny.

Cf NIEODSTĘPNY

MM