[zaloguj się]
[pdf]

ODSZCZEKAĆ (1) vb pf

o oraz e jasne.

Fleksja
con praet
pl
3 m an by byli odszczekali

[fut 3 sg odszczekå.] ◊ con praet 3 pl m an by byli odszczekali.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Szczekaniem odstraszyć; latrare Cn [kogo, co (żywotne)]: Zgłodniał był y ſtruchlał wilk: czyhał gdy pśi ſpáli, Chciał oźionąć, y wſzyſtke trzodę w lás zápędzić. (–) To pewna, żeby tego był dowiodł, by byli Pśi przeczuwſzy nátychmiaſt nie odſzczekáli go. CiekPotr 13.

[odszczekać od czego: Bo ſobie drugi waży pſá iáko koniá/ [...] gdy mu domu ſtrzeże/ złodźieiá od domu odſzczeka/ Przepiorkę vgoni/ káczki dopłynie GroicTyt 148.]

Formacje współrdzenne cf SZCZEKAĆ.

LWil