« Poprzednie hasło: ODTOPIONY | Następne hasło: ODTRĄCAĆ SIĘ » |
ODTRĄCAĆ (6) vb impf
W inf [-trą-, -trę-]. ◊ W pozostałych formach -trą-.
o oraz a jasne.
inf | odtrącać, odtręcać | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | odtrącåm | |||
3 | odtrącå | odtrącają |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by odtrącåł |
[inf odtrącać, odtręcać.] ◊ praes 1 sg odtrącåm (2). ◊ 3 sg odtrącå (1). ◊ 3 pl odtrącają (2). ◊ [con 3 sg m by odtrącåł.] ◊ part praes act odtrącając (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. s.v. odtrącić.
- 1. Trącając odpychać, odbijać (2)
- 2. Zniechęcać, zrażać
(4)
- W przen (1)
- 3. [Trącając odłamywać]
odtrącać czym (2): MurzHist B2v; co też ná końcu tych kſiążek położono znaydźieſz/ ná pokazánie potwarzy/ ktorą ná wſzyſtko chrześćijáńſtwo/ á nawięcey ná ono święte Miáſto kłádą/ y ná okazánie nieprawdy/ ktorą chęći ludzkie od tego to miáſtá odtrącáią ReszPrz 26; [Vpátrował Pan mądry/ iż w wolnym Páńſtwie/ nie rowno pożytecżnieyſza panięćiu/ ſpoſábiáć ſobie ánimuſze ludzkie vkłádnośćią: niżli ie od śiebie odtrącáć ſurowośćią. PlutBBud Mv (Linde)].
[odtrącać komu [sobie] czym: Tu vmiárkowánye ſluſſne ma być przydáne/ aby pan ani przyiacioł ſobie okrutną iáką ſrogoſcią odtrącał/ ani [...] LorichKosz 90 (Linde); záwżdy ſye [pan chrześcijański] o to pilnie ſtáráć ma/ aby więcey poddánych ſwych łáſkáwie á mądrze rządził/ niżby ie ſobie miał rozmáitym á cżęſtym podatkow wyćiągnieniem odtręcáć á gubić LorichKosz 129v (Linde).]
Formacje współrdzenne cf TRĄCAĆ.
ZZa