[zaloguj się]

ODTRĄCAĆ (6) vb impf

W inf [-trą-, -trę-]. ◊ W pozostałych formach -trą-.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf odtrącać, odtręcać
indicativus
praes
sg pl
1 odtrącåm
3 odtrącå odtrącają
conditionalis
sg
3 m by odtrącåł

[inf odtrącać, odtręcać.]praes 1 sg odtrącåm (2).3 sg odtrącå (1).3 pl odtrącają (2).[con 3 sg m by odtrącåł.]part praes act odtrącając (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. s.v. odtrącić.

1. Trącając odpychać, odbijać; retrudere Mącz, Cn; reverberare Mącz (2): Retrudo, Ná zad odpycham/ odtrącam. Mącz 467a, 484b.
2. Zniechęcać, zrażać; ablegare Mącz; abalienare; alienare, alienationem et disiunctionem facere, disiungere Cn [kogo, co od kogo, od czego] (4): Hoc me a te ablegat, Tomie odtrąca od ćiebie. Mącz 187a; ludźi odtrącáią Od iáłmużny: kulámi/ kiymi wykrącáią. KlonWor 50.

odtrącać czym (2): MurzHist B2v; co też ná końcu tych kſiążek położono znaydźieſz/ ná pokazánie potwarzy/ ktorą ná wſzyſtko chrześćijáńſtwo/ á nawięcey ná ono święte Miáſto kłádą/ y ná okazánie nieprawdy/ ktorą chęći ludzkie od tego to miáſtá odtrącáią ReszPrz 26; [Vpátrował Pan mądry/ iż w wolnym Páńſtwie/ nie rowno pożytecżnieyſza panięćiu/ ſpoſábiáć ſobie ánimuſze ludzkie vkłádnośćią: niżli ie od śiebie odtrącáć ſurowośćią. PlutBBud Mv (Linde)].

[odtrącać komu [sobie] czym: Tu vmiárkowánye ſluſſne ma być przydáne/ aby pan ani przyiacioł ſobie okrutną iáką ſrogoſcią odtrącał/ ani [...] LorichKosz 90 (Linde); záwżdy ſye [pan chrześcijański] o to pilnie ſtáráć ma/ aby więcey poddánych ſwych łáſkáwie á mądrze rządził/ niżby ie ſobie miał rozmáitym á cżęſtym podatkow wyćiągnieniem odtręcáć á gubić LorichKosz 129v (Linde).]

W przen (1): przećiwko panu naſzemu [...] potępiony bói wiedźiemy/ [...] przeklętym żywotem naſzęm/ iego imię święte ſromocąc/ i tąſz złośćią naſzą/ inſzé od drogi żywotá wiecznego odtrącaiąc MurzHist B2v.
3. [Trącając odłamywać [co komu = sobie]: Cżęſto teże pſzcżoły po ſkáłach kámiennych błądząc ſkrzydłá ſobie odtrącáią. Cresc 1571 601.]

Formacje współrdzenne cf TRĄCAĆ.

ZZa