[zaloguj się]
[pdf]

ODUCZAĆ (5) vb impf

o jasne; a prawdopodobnie jasne (tak w -ać).

Fleksja
inf oduczać
indicativus
praes
sg
1 oduczåm
2 oduczåsz

inf oduczać (1). ◊ praes 1 sg oduczåm (3). ◊ 2 sg oduczåsz (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. oduczyć.

Powodować utratę umiejętności, nawyków, przyzwyczajeń; odzwyczajać; dedocere, desuefacere Mącz, Calep, Cn; desuere, desuescere Cn (5): Desuefacio, Odkłádam kogo/ oduczam Mącz 427c, 93b; Dedocere – Oduczacz, inaczéy vczicz tego com vmiał. Calep 294a, 313b; [UrsinGramm 237].

[oduczać co (żywotne) czego czym: zwycżáić ie [szczenięta] też ku wiązániu naprzod miękkimi ſtrycżkámi/ gdyby śię chćiały vgryzáć/ bićim ie tego oducżáć. Cresc 1571 569.]

Przen [czego (= co jest oduczane) czego] (1): Ale ty Pánie/ który [...] ćiężkiéy źiemie grunty ręką wrzucaſz/ Y kół niebieſkich biegów ich oducaſz [!]: Opuść gniew ZawJeft 10.

Synonim: odkładać.

Formacje współrdzenne cf UCZYĆ.

Cf [ODUCZANY]

ZZa