« Poprzednie hasło: ODUCZYĆ | Następne hasło: (ODUCZYNIĆ) » |
ODUCZYĆ SIĘ (6) vb pf
się (3), sie (3).
o jasne.
inf | oduczyć się |
---|
inf oduczyć się (4). ◊ fut 3 sg oduczy się (1). ◊ 1 pl oduczymy się (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
oduczyć się czego (3): KrowObr 149v; ModrzBaz 11; y lew ſię wrodzoney ſrogośći miedzy ludźmi wychowány oduczy. SkarKaz 420b; [Będąc ſpytány/ ktoraby náuká byłá naypotrzebnieyſza? powiedźiał: Złego ſię oducżyć. PlutBBud C3 (Linde)].
cum inf (2): Iáko tho trudna ieſt rzecż/ zwycżáiu złego á záſtárzáłego poprzeſtáć/ á tego ſie oducżyć mowić cżegoſmy ſie z mlekiem práwie mówić od Antychriſtá náucżyli. CzechRozm 34v; nic bowiem nie ieſt trudnieyſzego oducżyć ſie iáko Krolowáć. Phil E2.
Synonimy: odłożyć się, odwyknąć, odzwyczaić się.
Formacje współrdzenne cf UCZYĆ.
ZZa