« Poprzednie hasło: ROZKOSZNI | Następne hasło: ROZKOSZNICZEK » |
ROZKOSZNICA (2) sb f
Oba o oraz a jasne.
Fleksja
sg | pl | |
---|---|---|
N | rozkosznica | |
V | rozkosznice |
sg N rozkosznica (1). ◊ pl V rozkosznice (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.
Kobieta lubiąca przyjemności i wygody, żyjąca w dobrobycie, w luksusie (2): Weyrzy ná Iopá iáko wiele ćierpiał/ á obacżyſz iżeś ieſzcże roſkoſznicá. SkarŻyw [197]; SkarKazSej 705b; [Roskoshnyk, Roskossnycza/ cupidinarius, ⟨cupidinari⟩a ReuchlinBartBydg i3v].
[Szereg: »niewiasta pieszczona a rozkosznica«: Niewiáſtá pieſczona á roſkoſznicá [Tenera mulier et delicata]/ która po źiemi chodźić nie mogłá/ áni ſtopy nóg poſtáwić/ od roſkoſzy y pieſczoty wielkiéy/ będźie zayźrzáłá mężowi ſwemu WujBib Deut 28/56 (Linde).]
Synonim: pieszczka.
JR