[zaloguj się]
[pdf]

ODZIEMEK (3) sb m

Wymowa: od-ziemek.

o oraz oba e jasne.

Fleksja
sg pl
G odziemk(o)w
A odziemek
I odziemkiem
L odziemkåch

sg A odziemek (1). ◊ I odziemkiem (1). ◊ pl [G odziemk(o)w.] ◊ L odziemkåch (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Przyziemna, najgrubsza część pnia; także dolna część słupa; caudex a. crus arboris, ima arbor a. stirps, imum arboris Cn [czego] (2): zgrzeſzył Sálomon/ ktory w onym ſławnym Kośćiele ták wiele obrázow y rytych y málowánych nádźiáłáć kazał: iáko [...] Lwy/ y Woły/ y Cherubiny ná odźiemkach ſłupow miedźiánych. WujJud 47; A kiedybyś miał dwá żłoby ſtoſowáć/ puśćże ná tył żłób mięſzſzy/ á to dla tego żeby ſye ćienki kóniec zgodźił z odźiemkiem/ przedniéy ſztuki Strum Gv; nádſzedłem ſłupá [w ogrodzie]/ o trzy łokćie wkrąg miążſzégo/ odźiemek ták ſkámięniáły Oczko 8v; [Tákierz z odźiemkow przy korzeniu będą cżyſte kule álbo kijáni ku ſzcżepániu y rozbijániu wſzelákiego drzewá twárdego. Cresc 1571 400].

MM