[zaloguj się]
[pdf]

ODŻAŁOWAĆ (7) vb pf

o oraz oba a jasne.

Fleksja
inf odżałować
praet
sg
1 m -em odżałował
3 m odżałowåł
conditionalis
sg
3 m by odżałowåł

inf odżałować (2). ◊ fut 2 sg odżałujesz (1). ◊ 3 sg odżałuje (1). ◊ praet 1 sg m -em odżałował (1). ◊ 3 sg m odżałowåł (1). ◊ con 3 sg m by odżałowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Przestać odczuwać żal, smutek z jakiegoś powodu; elugere Mącz (7): Gdy owo owce ſtrzygą co więc myśli báran/ Rozumie to że y on z nimi będźie karan. Bacży dobrze że także z niego zleći welna [!]/ Ktory iuż odżáłował byłe [!] ſkorá ſpełná Oſtáła CzahTr E4v.

odżałować czego [w tym po przeczeniu (1)] (2): Patriam eluxi iam, [...] Iużem odżałował oyczyzny. Mącz 199b; Po trzech dni ia iuſz vmrę/ ieſli do mnie nie przyidzież/ nigdy tego nieodżáłuieſz. SkarŻyw 135.

odżałować co (1): NIe źle czáſem zámilczéć/ co człowieká boli/ By nieznał nieprzyiaćiel/ że ćię ma powoli. Ale to nadewſzyſtko záraz odżáłowáć/ A niewdźięcznemu pánu tudźiéż podźiękowáć. KochPieś 26.

a. Po stracie jakiejś bliskiej osoby; też: skończyć żałobę (2): Elugeo, Odżáłowáć/ żáłobne odzienie złożić. Mącz 199b.

odżałować czego (1): Y TYS HANNO ZA SIOSTRA PREDKO POSPIESZYLA, Y PRZED CZASEM PODZIEMNE KRAIE NAWIEDZILA ABY OCIEC NIESZCZESNY ZARAZ ODZALOWAL WSZYTKIEGO KochTr 26.

W przen (1): Acż ieſt trudna nie płákáć/ [...] A zwłaſzcżá przyiaćielá nád ktorego inſzy/ Ani był áni może być ná świećie milſzy. Nierychło więc śláchetne ſerce odżáłuie KołakCath C.

Formacje współrdzenne cf ŻAŁOWAĆ.

Cf [ODŻAŁOWANY]

LWil