[zaloguj się]
[pdf]

OGAREK (1) sb m

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz -ek); w a wahania.

Fleksja
sg pl
N ogarek
G ogark(o)w
A ogarki

[sg N ogarek.] ◊ pl G ogark(o)w. ◊ [A ogarki.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Niedopałek świecy, nadpalony knot; candeiae aut facis combustae reliquum Cn: Nożyczki też ku vćierániu ogárkow [emunctoria]/ y nacżynie ku gáſſeniu ich/ niechay będą ze złothá naicżyſtſſego. Leop Ex 25/38; [Vdziáłał y ſiedḿ kágáńcow z nożycżkámi ku vćierániu ich/ y nacżynie w ktorym one vtárte z kágáńcow ogárki [ubi ea, quae emuncta sunt]/ miano gáſić Leop Ex 37/23 (Linde)].

[W przeciwstawieniu: Przeco nie roſtą iákoby powinni w Krześćiáńſtwie/ ále niſzcżeią/ gáſną/ by ogarek ſwiecżki GilPos 49v.]

LWil