[zaloguj się]
[pdf]

OGNIK (2) sb m

prawdopodobnie jasne (tak w ogień).

Fleksja
pl
G ognik(o)w
A ogniki

pl G ognik(o)w (1). ◊ A ogniki (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI – XVIII w.

Dem. od „ogień” ‘stan zapalny’; zaczerwieniony wrzód (2): ono dziecię cżyſtego á gładkiego ciała będzie/ niemaiącz na ſobie kroſt, ani ognikow. FalZioł V 86v, II 10a.

Synonim: wrzedzienica.

Cf OGIENIEK

JZ