Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OGRODNICZKA

Następne hasło: OGRODNIK »

OGRODNICZY (5) ai

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ogrodnik).

Fleksja

sg
m	N	ogrodniczy	f	N		n	N
	G	ogrodnicz(e)go		G			G
	A			A			A	ogrodnicz(e)
	I	ogrodniczym		I			I
	L	ogrodniczym		L	ogrodnicz(e)j		L

pl
G		ogrodniczych

sg m N ogrodniczy (1). ◊ [G ogrodnicz(e)go. ◊ I ogrodniczym.] ◊ L ogrodniczym (1). ◊ f L ogrodnicz(e)j (1). ◊ n A ogrodnicz(e) (2). ◊ [pl G ogrodniczych.]

Sł stp brak, Cn: graca ogrodnicza, Linde bez cytatu.

Znaczenia

I. Przymiotnik od „ogrodnik” (4)
- 1. Od znacz. ‘człowiek zajmujący się uprawą ogrodu’ (3)
- 2. Od znacz. ‘chłop bezrolny’ (1)
II. Przymiotnik od „ogrod”; znajdujący się w ogrodzie (1)

I. Przymiotnik od „ogrodnik” (4):

1. Od znacz. ‘człowiek zajmujący się uprawą ogrodu’ (3): A Iezus zeymie kapę/ y chorągiew ſchowa/ á wdźieie ná álbę ogrodnicże odźienie y weźmie rydel/ motykę/ y grácę. MWilkHist H2v, H3v; Boś ſię też w Ogrodnicżey vkazał poſtáći: Kiedyś po męce twoiey racżył zmartwych wſtáći KlonWor 82.

2. Od znacz. ‘chłop bezrolny’ (1): by chłop yáki á ſyn ogrodnicży ſroma ſie/ dobre ludzi/ prziyacyoły/ á ſąſiády miya GliczKsiąż K6v; [kthora [część] lyezy podlye dworv yego na przeczyw ogrodom zagrodnyczym nyeruchayącz ogrodu zadnego ogrodnyczego. ZapWpol 1547 9/22v, 1550 9/313; dostali się p. Stefanowi 2 ogrodnicy [...] z bydłem i wszystkimi przyległościami, co do tych siedlisk ogrodniczych teraz należy. InwSzlachKal 58, 61].

II. Przymiotnik od „ogrod”; znajdujący się w ogrodzie (1): gdy [Kaligula] w ogrodzye był weſoł/ tám od ſług ſwych właſnych był zábit [...] gdzye thám były wielkie ſtráchy w onym domu ogrodnicżym/ áż muſiano ten dom ſpalić BielKron 141.

KŁ