[zaloguj się]
[pdf]

OJCZYŚCIC (3) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w ociec).

Fleksja
sg pl
N ojczyścicy
D ojczyścicowi

sg D ojczyścicowi (1). ◊ pl N ojczyścicy (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Rodowity mieszkaniec kraju, obywatel (1): [Lucjusz Tarkwiniusz] Będąc ná tym przełożeńſtwie [tj. będąc królem rzymskim]/ napirwey wiodł walkę z Láćinniki/ ktore wielekroć poráżał y pod ſwą moc przyiął/ miernie ſie z nimi obchodząc/ [...] praw y inych rzecży vżywáć vſtáwił/ iáko ini oycżyśćicy. BielKron 102.
2. Patrycjusz w starożytnym Rzymie (2): Gdy to [Attylius Regulus] przed Senatem powiedzyał/ kazáli mu wotowáć ná to iáko oycżyśćicowi napirwey. BielKron 120.
Szereg: »ojczyścic albo dziedzic« (1): á ktorzy byli proſtego niſkiego narodu y vbogiego/ zwano tákie Plebei/ á przednieyſze od nich zwano Patres/ to ieſt oycowie/ á ſyny ich zwano Pátricij/ to ieſt oycżyśćicy álbo dzyedzicy. BielKron 99.

Cf OJCOWIC, OJCZYC

MP, ZCh