[zaloguj się]
[pdf]

OKALICZYĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m okaliczył
conditionalis
sg
1 m None
2 m byś okaliczył

praet 3 sg m okaliczył (1). ◊ con [1 sg m bym okaliczył.] ◊ 2 sg m byś okaliczył (1).

Sł stp brak, Cn: okaleczyć, Linde XVII w.

Trwale uszkodzić ciało, nabawić kalectwa; admutilare, circumscindere, depravare, desecare, detruncare, emancare, mutilare, obtruncare Cn [co] (2): Vćiął mu wnet pułnoſá/ ſkrzydło okálicżył KmitaSpit B4.

[W kalamburze polsko-łacińskim (oculos numerare = oczy liczyć): Oculos numerarem (marg) okáliczył. (–) ego te, nieboze Si vellem Potkanie 40.]

W połączeniu szeregowym (1): żebyś ſobie kazał vpiłowáć zdrową nogę dla chromey: pewniebyś ćiáło ſwe właſne oſzpećił/ zepſował y okálicżył KlonWor ded **3v.

Cf OKALECZENIE, OKALECZONY

MM