[zaloguj się]
[pdf]

ROZKWITAĆ SIĘ (12) vb impf

roſ-, ros- (10), roz- (2).

Zawsze sie.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf rozkwitać sie
indicativus
praes
sg pl
1 rozkwitåm sie
3 rozkwitå sie rozkwitają sie

inf rozkwitać sie (1). ◊ praes 1 sg rozkwitåm sie (3). ◊ 3 sg rozkwitå sie (2). ◊ 3 pl rozkwitają sie (5). ◊ part praes act rozkwitając sie (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. rozkwitnąć.

Zaczynać kwitnąć; pokrywać się kwiatami; dehiscere, florere Mącz, Cn; efflorere, efflorescere, vernare Mącz (12): kwiath thego ziela [tj. nawrotu] za ſlończem idzie roſkwitaiącz ſie FalZioł I 49c; RejPs 152v; Drzewá ſie roſkwitáią w piękney zyelonośći RejWiz 3; Hiare flores dicuntur, Roskwitáć ſie. Mącz 156b; Dehiscit flos, roskwita ſie. Mącz 156b, 131b [2 r.], 184d, 484a; Mak gdy ſye roſkwita/ wyrwi s korzenim [...] SienLek 56v.
Fraza: »kwiatki się rozkwitają« (2): [Syn Boży do Maryi:] podz iuz ſemną do nieba/ [...] oblubienitzo moia/ iużci zima ij wſſytka pluta zginęla/ kwiátki ſie rozkwitaią/ ptáſſkowie/ to ieſt aniolowie ſwięci/ ſpiéwaią. OpecŻyw 179; RejZwierz 138v.

Formacje współrdzenne cf KWITNĄĆ.

Cf [ROZKWITAJĄCY], ROZKWITAJĄCY SIĘ, ROZKWITANIE

SBu