[zaloguj się]
[pdf]

OKOŁ (2) sb m

Pierwsze o jasne; -(o)ł, -oł-.

Fleksja
sg pl
N ok(o)ł okoły
G okołu okoł(o)w
I okoł(e)m okoły, okoł(a)mi
L okole

sg [N ok(o)ł.] ◊ G okołu (1). ◊ I okoł(e)m (1). ◊ [L okole. ◊ pl N okoły. ◊ G okoł(o)w. ◊ I okoły, okoł(a)mi.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Pomieszczenie dla bydła pod gołym niebem lub pod dachem (1): Niechcę ia/ niechcę z twéy obory wołu/ Niechcę y kozłá z twoiégo okołu KochPs 75; [z tegoż przysionku obora, w której oborze okoły i chlewy cztery. InwZiemKrak 1577/30, 1585/37].

[okoł z czego: Okół z płotu, drzwi żerdziane, pokrycie słomiane. InwZiemKrak 1576/30.

Szereg: »okoł abo obora«: thesz szye dostał themv Ioachimovy dwor [...] thak yako w sobye w ogrodzenyv sam yest y sokoly abo S oboramy w spolv ZapKrak 1552 219/388.]
2. [Otoczenie, sąsiedztwo: Imię nieśmiertelné [...] miedzy wſzyſtkiémi okolu [!] Krześćiánſkiego narody/ wiecznie W.M. ziednaćie/ y po ſobie zoſtáwićie. NaprJan Dv, A3v.]
3. W funkcji przysłówka: »okołem« = dookoła, wokół (1):
Zwrot: »obejść okołem« (1): A Cżiyże to nowy Trzem Ia obeydę okołem Niemogłem tam naydz dzwierzec Iedno małe okienko LudWieś A2v.

LWil(iKŁ)