[zaloguj się]

OKRĄCANIE (3) sb n

Fleksja

N pl okrącaniå (3).

stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. okręcić.

To, czym coś jest owinięte, spojone dookoła; cinctura PolAnt [w tym: czego (2)] (3): haki v słupow y okrącánia ich śrebrne. BudBib Ex 38/10, Ex 38/11, 12.

Cf OKRĘCAĆ

JDok