[zaloguj się]
[pdf]

OKRĄGŁO (9) av

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w okrągły oraz w -o).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

W kształcie okrągłym; rotundę Mącz, Cn; orbiculatim Calep, Cn (9):
a. W kształcie koła lub zbliżonym do koła (8): Circino, Okrążam/ Czinię okrągło. Mącz 54b; Rotundo, okrągło czinię. Mącz 358d, 358d; Calep [736]b.
Szereg: »okrągło a kończysto« (1): Turbino, Okrągło á kończyſto czynię. Mącz 469d.
Przen: Zwięźle, zrozumiałe (1): Menelaus okrągło swoje słowa kładzie, Mało, lecz raźno mowiąc, bo nie wielomowny KochMon 26.
α. Określa rzeczownik: Okrągły (2): tám gdy mu nie doſtáło pieniędzy/ nákráiano s ſkor okrągło pieniędzy BielKron 183; bácżyć dobrze/ áby okop/ álbo Oboz [bez] [...] wokoł/ iáko ſie może tráfić álbo ná cżterzy gráni/ álbo ná trzy/ álbo też okrągło BielSpr 8; [wykroiwſzy okrągło pącżek z máćice/ [...] y vcżynić tám dźiurę [...] áże do drżeniá/ támże wſtáwić pącżek z inſzey máćice dobrey Cresc 1571 123].
b. W kształcie zbliżonym do kuli (1):

W porównaniu (1): Kule Ogniſte ták dźiáłáią/ záwiną w ſurowe płotno we dwoie złożywſzy mocne/ prochu proſthego nie źiárnionego ták wiele iáko wielką kulę chceſz mieć [...]/ obſzyią to mocnemi nićiámi okrągło iáko piłá BielSpr 73v.

JZ