[zaloguj się]
[pdf]

OKRĘCIK (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w okręt).

Fleksja
sg pl
N okręciki
G okręcik(o)w
A okręcik okręciki

sg A okręcik. ◊ [pl N okręciki. ◊ G okręcik(o)w. ◊ A okręciki.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „okręt”: [asąm małe okreczikÿ na drugich bÿwa po oszmÿ, po dziewiączi [...] po kaszdey stronie zegliarzow TrzecPis 200; RadzPodróż 135.]

[okręcik czyj: zdybał ci tam kilka okręcików chrześcijańskich kupców RadzPodróż 204.]

Przen: O rybie: Ieſt rybá trefna rzecżona Nautilus, [...] A náſzym Polſkim możeſz ią ięzykiem/ Zwáć żeglarzykiem. Bo z ſiebie właſny vcżyni okręćik/ [...] Wſpłynąwſzy ná wierzch wypręży ſię opák/ Y położy ſię ná xtałt okrętu wznák. KlonFlis E3v.

Cf OKRĘTEK

JDok