[zaloguj się]
[pdf]

OKRUTNICA (5) sb f

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
N okrutnica
D okrutnicy
I okrutnicą
V okrutnico

sg N okrutnica (1). ◊ D okrutnicy (2). ◊ I okrutnicą (1). ◊ V okrutnico (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Kobieta zła, okrutna, bez litości (5): GórnDworz O4; A Oćiec ſmutny widząc martwe ćiáło ſyná ſwego/ z wielkim płácżem ná S: Iagnieſzkę wołał: Okrutnico/ cżemuś mi ſyná vmorzyłá? SkarŻyw 69; gdy ono rozſądzáią dwie niewieśćie, czyieby któréy dźiéćię było, bárzo tego mądrze doſzedł, że wolał ono dźiećię przyſądźić miłośiernéy mátce, niżeli onéy okrutnicy SarnStat 1262.
Przen: O śmierci (2): A kto ſie kędy wymknął to ſrodze [diabli] łápáli/ A oney okrutnicy zá więźnie dawáli. Ktora ná ktorą ſtronę gdy machnęłá koſą/ Toś vźrzał iáko ſnopie ná kupę ie nioſą. RejWiz 83, 86v.

LWil