[zaloguj się]

OKURRENT (1) sb m

Fleksja

G pl okurr(e)nt(o)w.

stp brak, Cn: okurent, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Goniec z listem, posłaniec; lator, tabellarius Cn: Ille ego qui quondam ſingulis fere septimanis tabellarium ad te Varſouiam mitteba⟨m⟩, teraz iuż rzedzej i to okurrentow czekam. KochList nlb 1.

JDok