[zaloguj się]
[pdf]

OKURZAĆ (3) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf okurzać
indicativus
praes
sg pl
1 okurzåm
3 okurzają
imperativus
sg
2 okurz(a)j

inf okurzać (1). ◊ praes 1 sg okurzåm (1). ◊ [3 pl okurzają.] ◊ imp 2 sg okurz(a)j (1). ◊ [part praes act okurzając.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVII) w. s.v. okurzyć.

Odymiać, okadzać (3): Vaporare, Okurzáć/ odymiać. Mącz 475c; Fumigo ‒ Okurzam. Calep 440b.

okurzać co (1): Wezmi kopyto albo łayno oſlowe á tho rozżarzywſzy: okurzay ſpodek rodzączey. FalZioł V 32v. Cf Zwrot.

[Zwrot: »kadzidłem [co] okurzać«: Wſzędy mátki kádźidły ołtarz okurzáią [matres ... templum ture vaporant XI 481] VergKoch 324 (Linde).]
a. [O pszczołach [co]: goſpodarz álbo opátrznik pſzcżeli ma doględáć vli [...]/ áby z nich wycżyśćiał pługáwość y chrobaki/ á to cżynić okurzáiąc ie znienagłá. Cresc 1571/597.
Zwrot: »kadzidłem okurzać« (1): W ten cżás okurzay ie [pszczoły] woniáiącym kádźidłem Cresc 1571 599.]

Synonimy: odymiać, okadzać, okopciać.

Formacje współrdzenne cf KURZYĆ.

Cf OKURZANIE

JDok