[zaloguj się]
[pdf]

OKWITNĄĆ (5) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m okwitnął
n okwitnęło

fut 3 sg okwitnie (2). ◊ praet 3 sg m okwitnął (2). n okwitnęło (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Przekwitnąć, stracić płatki; deflorescere Bart Bydg, Mącz; efflorere Vulg (5): BartBydg 217; Na wierzchu kwiat żołty/ [...] gdy okwitnie zoſtawia naſienie iakoby w woreczkoch FalZioł I 154d; Mącz 131b; Iáko kwiát pewnym płotem rośćie ogrodzony/ [...] Wielé dźiéwek/ wielé ieſt chłopiąt/ co nań chćiwi Ale ſkoro okwitnie/ [...] Ani ón dźiewkóm/ áni chłopiętóm ieſt wźięty. Także y Pánná/ póki trwa nie náruſzoná/ Póty łáſką przyiáćiół ſwych ieſt obdárzoná: Ale iáko raz czyſtość ſwoię vtráćiłá/ Ani iuż dźiécióm wdźięczna/ áni dźiéwkóm miłá. KochEpitCat 111.
Przen (1): Bo przed żniwem [lud] wſſyſtek okwitnął/ y nieźrzáła doſkonáłość rodzic [!] będzie Leop Is 18/5.

Formacje współdzenne cf KWITNĄĆ.

Cf [OKWITŁY], OKWITNIENIE

JDok