Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OPATRZAĆ

Następne hasło: OPATRZAJĄCY »

OPATRZAĆ SIĘ (3) vb impf

o oraz drugie a prawdopodobnie jasne (tak w opatrzać); -pa- BierEz, Mącz, -på- (1) GliczKsiąż.

Fleksja

imperativus
	sg	pl
2	opatrzåj się	opatrzåjcie się

conditionalis
	sg
3	m	by się opatrzåł

imp 2 sg opatrzåj się (1). ◊ 2 pl opatrzåjcie się (1). ◊ con 3 sg m by się opatrzåł. (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Zaopatrywać się w celu zaspokajania potrzeb (2)
2. Przyglądać się, obserwować (1)

1. Zaopatrywać się w celu zaspokajania potrzeb; sustentare se Mącz (2): Tym pierwey dobrze vdziáłam/ Po ktorych dobrodzieyſtwo znam: Wy pożytku nie dziáłaćie/ Z inąd że śię opátrzayćie. BierEz M.

opatrzać się czym (1): Sustenta te mea Terentia ut potes, Ziẃ ſie/ wychowaway ſie/ opátrzay ſie żywnością yáko możeſz. Mącz 448c.

2. Przyglądać się, obserwować (1):

Szereg: »rozeznawać się i opatrzać« (1): [Bóg] dał cżłowiekowi dobrowoleńſtwo/ áby ſie po wſzyſtkich rzecżach kthore ná ſwiecie ſą rozeznawał y opatrzał [discerneat et provideat]. HistAl K4v.

Synonimy: 2. baczyć, oględać, postrzegać.

Formacje współrdzenne cf PATRZYĆ.