[zaloguj się]
[pdf]

OPUŚCICIEL (3) sb m

Fleksja

N sg opuściciél (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Ten, kto opuszcza albo opuścił kogoś lub coś; desertor Mącz [czego] (3) : Lodzia ieſt pracza na morzu/ dom bez gruntu/ zdrowie nie yſte/ żeglarſki kon/ goſć ſwiata/ opuſciciel ziemie/ chmur pokuſſa. BielŻyw 137; Mącz [388]a.
Szereg: »opuściciel, wzgardziciel« (1): Człowiek ieſt [...] Swiata opuſcicil [!], żywota wzgardziciel, wiecżne ruſzanie, nie pewny ſmierci. BielŻyw 135.

MŚ