![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [ORĘDOWANIE] | Następne hasło: ORĘDOWNICZKA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ORĘDOWNICA (1) sb f
Fleksja
N sg orędownica.
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.
Ta, która oręduje, wstawia się za kimś, prosi za kimś:
Wyrażenie: peryfr. »orędownica zbawienia naszego« = Matka Boska: Takowymi ſlowy orędownitza zbawieniá naſſégo tzalą notz pratzuiątz bogu ſie modlila o ſynácżka ſwégo. OpecŻyw 33.
Synonimy cf ORĘDOWNICZKA.
Cf ORĘDOWNICZKA
BK