1. Ten, który gra na organach albo je wyrabia; orgarius Mymer¹; organarius BartBydg, Mącz, Cn; fidicen Mącz; faber organarius Cn (9): Mymer¹ 14; Organarius, qui facit organa, organista. BartBydg 103b; Wthem waczku nyebilo yedno trochą yedwabyv, przedall gi Zidowy za 2 gr, a jedwab dal organyſczye y perell trochą, kthore theſz tham bili. LibMal 1547/125, 1547/125 [2 r.], 1554/188v; Fidicen, Fidicinus, Lutniſtá/ Hárfiſtá/ Orgániſtá. Mącz 126c, 268c.

W połączeniu z imieniem (1): (nagł) Do Stá. orgániſty. (–) SMieſzné to twoie ſtróny/ wſzytko coś o niebie Chcą nam ſpiéwáć PudłFr 38; [7 Maÿ od organisthi sluzebnika IE^go ci... fl. 100 RejestrBudGal 2; 7. Maÿa poslano mij przess Iacuba Organiste 100 [fl] dalem od konia na gospodzie fl. 0 g. 2 RejestrBudGal 64].

2. Grający na jakimś instrumencie (nie na organach) (1): Rozdzielił Dawid z ſynow Aſáffowych/ Hemánowych/ y Idythum Kántory y Orgániſti ná czterzy dwádzieścia fámiłiey y łoſow. Leop 1.Par 25 arg [cf Wſſyſcy [synowie Hemana] byli pod ręką oycá ſwego rozſſykowáni ku ſpiewániu w kośćiele Páńſkim/ ná cymbalech/ ná gęſlach/ ná lutniach [in cymbalis et psalteriis et citharis] Leop 1.Par 25/6].