[zaloguj się]
[pdf]

OSNOWA (4) sb f

Oba o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w o-, snować oraz w -a).

Fleksja
sg pl
N osnowa osnowy
A osnowę
I osnową

sg [N osnowa.] ◊ A osnowę (2). ◊ I osnową (1). ◊ pl N osnowy (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XIX w.

Nici biegnące wzdłuż tkaniny przeplatane biegnącym w poprzek wątkiem; licium, stamen Cn (4): ZapMaz II Ł 7/104v; [Panus {(oſſnova)} virgula illa circa quam trama {czolnek} involvitur. Glosy II nr 64/30; InwMieszcz 1560 nr 96].

osnowa na co (1): Páiąk vcży prząść rodząc z ſiebie włokno/ Z niego poiął knap oſnowę ná ſukno KlonFlis E3v.

Przen (2): Y śmierćią Iudaſzową niebożętá ſchodzą/ Gdy ich [złodziei barci] ſrogim przykłádem koło drzewá wodzą Kiſzki wypátroſzywſzy: onę bárć Soſnową Záłośnie opáſuią ſtráſzliwą oſnową. KlonWor 12.
Wyrażenie: »osnowa trzewonitna« = struny instrumentu zrobione z jelit zwierzęcych (1): Gdy z przytuloną do pierśi tyś ſię porozumiał Lutnią/ [...] ſam ſię Phoebus zumiał: Káżdyby rzekł ze [!] ſam Phoebus bije w kręte ſtrony/ Y oſnowę trzewonitną ćwicży Bog vcżony. KlonŻal B2v.

AK